بررسی تأثیر هشت هفته تمرین‏های سرعتی شدید بر سطوح پلاسمایی واسپینو کمریندر موش های ماده نژاد اسپراگوداولی

مقدمه و هدف:آدیپوکین ها ازجمله واسپین و کمرین،داراینقش هایبیولوژیکیگوناگونی هستند که باتغییرهایشاخصتودهبدن،مقاومتبهانسولین، سندرممتابولیکی، سندرم تخمدان پلیکیستیک، دیابتوبیماری-های قلبی- عروقیارتباط‏دارند. هدف از پژوهش حاضر،تأثیر هشت هفته تمرین‏های سرعتی شدیدبرسطوح پلاسمایی واسپینو کمریندر موش های ماده نژاد اسپراگوداولی است. مواد و روش ها:در این پژوهش،32 سر موش، به طور تصادفی به دو گروه کنترل (12سر) و گروه آزمایش (20سر)تقسیم‏شدند. گروه آزمایشپنج روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به‏مدت هشت هفته به فعالیت سرعتی شدید پرداختند درصورتی‏که گروه کنترل در این مدت، هیچ‏گونه برنامه تمرینی نداشتند.پس از هشت هفته تمرین، برای تجزیه‏وتحلیل داده ها از آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده‏شد. نتایج: نتایج نشان‏دادند که تفاوتی معنی دارمیان میزان سرم کمرین در موش هایی که برنامه تمرینی سرعتی شدید انجام‏داده‏بودند، نسبت‏به گروه کنترل (18/0p=) وجودندارد؛ ازطرفی‏دیگر، سطوح سرمی واسپین به‏طور قابل‏توجهی (0001/0p=) کاهش‏یافت اما هیچ‏گونه رابطه ‏ای معنادار، میان سطوح واسپین و کمرین (28/0p=) مشاهده‏نشد. نتیجه‏گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و اهمیت تغییرها در سطوح واسپین و کمرین به‏نظر‏می رسد باید مدت زمان تمرینی بیشتر از هشت هفته باشد و شدت فعالیت ورزشی باید متناسب با سطح آمادگی افراد باشد چراکه اگر این هماهنگی وجودنداشته‏باشد، آزمودنی ها قادرنخواهندبود برنامه های تمرینی را به‏طور صحیح انجام‏دهند.